ДУЛААХАН

тэмд. н., хѳѳрш. 1) дулаатай, уритай, хүйтэн бэшэ (тёпленький): Дулаан гэртэ орожо, халуун сай уухадаа, Дагбын бэе гансата һал унажа, дулаахан пеэшэнэй дэргэдэ бохиигоод унташаба (Ц. Шагжин); дулаахан намжаа шүл. дулаан, үнэр баян, наратай, сэлмэг, шүлэглэмэл зохёолнууд соо ехэнхидээ байгаали тухай (благодатный, блаженный); 2) шэлж. урин, налгай, сэдьхэл татама, ниисэтэй (ласковый, приятный): Дулаахан энэ бодолнуудтаа дашууран, Намжал мэдээгүйдѳѳ гансааран миһэрэн һууба (К. Цыденов); дулаахан хараса урихан, илдамхан, ниисэтэй хараса (ласковый взгляд); дулаахан үгэ энэрхы, һайн үгэ (тёплые слова): Тэрэнэй шэхэндэнь Альбина Галдановнагай даруухан, дулаахан үгэнүүд үшѳѳл дуулдаһаар лэ байба (К. Цыденов).