ДУЙНХОР

юум. н., будд., хууш. монг. 1) тарниин, дандарай үлэмжэ дээрэ идам, гэлэгбаа ёһоной табан дошхон идамай нэгэн дүрсэлэгдэдэг (дуйнхор, грозное божество Калачакра): Дуйнхор Бурханай Зурхай (Буряад Yнэнһѳѳ); 2) сагай хүрдын номнол; эртэ урдын Энэдхэгтэ бии боложо, Түбэд болон Монголдо шэлжэн дэлгэрһэн нара һарын, гараг одоной зурхай элирүүрһэн саг тоогой бэшэг (дуйнхор, тантрийское учение, астрология): Үшѳѳ тиихэдэ 1995 ондо һаял “Мүнхэ Зула” дамжуулга хэжэ эхилжэ байхадаа, Далай ламын Монголдо Дуйнхор Ван табихада, залуу сурбалжалагша байгаад ошохо азатай байгааб (Э. Раднаев).