ДОХИХО

үйлэ ү. 1) тэмдэг үгэхэ, илангаяа толгойн хүдэлсѳѳр (подавать сигнал); 2) толгойгоо нугылгаха, урагшань тонгойлгохо, зүбшѳѳхэ (кивать головой, наклонять голову): Цырендоржо абяагүй дохибо (К. Цыденов); Заатал һаа энеэбхилжэ, дохижо ябаһан хүниие билдагууша гэжэ болохогүй (Ц. Шагжин); зүбшѳѳн дохихо зүбшѳѳһэнѳѳ мэдүүлжэ толгойгоо тонгойлгохо, арсаагүйгѳѳ мэдүүлхэ (согласно кивать); толгойгоо дохихо а) толгойгоо урагшань тонгойлгохо (кивать): Баһа нэгэ иимэрхүү хүн олдоно аабза, – гэжэ һамгандаа шэбэнэн татажа дуугархадань, хара һамганиинь бүтүү толгойгоо дохёо һэн (Х. Намсараев); б) мэндэеэ мэдүүлхэ (кланяться в приветствии): Шархатаһан сэрэгшэд харюудань толгойгоо дохижо гү, үгышье һаа, нюдѳѳрѳѳ тэмдэг үгэн амаршалбад (Б. Шойдоков); дохихо мүргэхэ үлүүсэ ехээр һайшааха; унажа бодожо гуйха (поклоняться); доро дохихо ехэтэ һайшаан мүргэхэ, һүгэдэхэ (кланяться, пасть ниц): Багшын hайгаар иимэ гоёор хоолоймни ханхинажа, / зоной сэдьхэл хүдэлгѳѳ. / Багшадаа доро дохиноб (Э. Зандраев).