ДОРЮУН

тэмд. н. 1) задарюун, омог, бэе түгэлдэр, шадал хүсэтэй, шамбай, шандааһатай; эрэлхэг, зоригтой (бодрый, сильный, крепкий; смелый, уверенный в себе): Урданай баатар мэтээр үзэгдэдэг арьягар томо бэетэй, нилээд дорюун Дондог дархан мүнѳѳ бишыхан болошоһон шэнги (Д. Эрдынеев); дорюун эрэлхэг шамбай, шадал хүсэтэй, зоригтой (крепкий, уверенный в себе): Энээниие манай Хэжэнгын арад зоной хэжэ шадахагүй байгаашье һаа, Доржо мэтын дорюунэрэлхэг үбгэдэй дурдажа хэлэжэ һуудагынь гайхалтай байгаа юм (Х. Намсараев); дорюун хүхюу баяртай, урматай, хүгтэй (весёлый, в приподнятом настроении): Байдаг таһалгадаа орожо ерэн гэхэдээ, Должон урдынхидаа бэшэ, айхабтар дорюун хүхюу, хүнгэн байба (Ц. Дон); дорюун hамган абааштай, шуран, ѳѳдэргэ эхэнэр (бойкая женщина): Али иимэ сүлѳѳтэй хүн гээшэ гүт, – гэжэ баруун захада үнеэ эбилгэжэ байһан дорюун һамганшангаар дуугараад, энеэбхилнэ (Ц. Дон); 2) шанга, согтой, урматай (сильный, бодрый, энергичный – о звуке, голосе): Энэ гэрэй ойро ябатараа, хүбүүд, зуугаад бухануудай зоходоон шэнги, айхабтар дорюун абяа дуулабад (Ч. Цыдендамбаев); дорюун омог согтой, хүйхэр (бравый, энергичный): Хүгжэм улам эршэтэй шангаар зэдэлжэ, Вьетнам партизануудай дорюун омог марш дуунай аялга һүртэйгѳѳр зэдэлнэ (Ц. Шагжин); дорюун зугаа урматай, согтой зугаа (оживлённый разговор): Ажалһаа бусаһан геологуудай дорюун зугаа таһарнагүй (Д.-Д. Дугаров); дорюун шангаар огсомоор, эрид (громко, резко): «Хулай! Хулай! Хулай гэнэм!» гэһэн хонгёо абяаниинь үглѳѳнэй һонор агаарта сэсэрлиг ногоон тала дээгүүр дорюун шангаар сууряатаба (Б. Мунгонов); ○ омог, согтой, урматай, хүхюу(тэй) гэжэ үгэнүүдтэй парн. хэрэгл.