ДОРЬБООТОЙ

тэмд. н. 1) шууяатай, зугаатай, хүхюун (громкий, шумный, говорливый): Мантаг дорьбоотой шангаар хашхараад, гартаа модо баринхай юумэ хуушан тээшэ бүхы шадалаараа логшобо (М. Осодоев); ○ дуутай гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.; 2) зоригжонги, дорюун, һэргэлэн (воодушевлённый): …аниргүй ябаһанаа мүнѳѳ Михаил Степановичай эдэ үгэнүүдые дуулахадаа, гансата хүдэлсэтэй, дорьбоотой боложо: Би энээниие мэдэнэб… (Ж. Тумунов).