ДОРЖОГОНУУР

1.юум. н. хѳѳрүү, хѳѳрэхэ дуратай, зай забһаргүй дуугардаг хүн (болтун); 2. тэмд. н. 1) анираа хатадаггүй, дуугай болодоггүй (неумолкающий – о воробьях); 2) хѳѳрүү, хѳѳрэхэ дуратай (болтливый): Үргэ амандаа ээрэһэн доржогонуур зариманиинь халтад лэ гэхэдээ бэе бэедээ сэсэрхэжэ, отог нютагайнгаа түүхые намһаа үлүүсэ һайнаар мэдэхэ хүн дүтэ нааша байхагүй гэжэ бардамлаха юм (М. Осодоев).