ДОРГОН

юум. н. нюур, толгойдоо сагаан хара зурлаануудтай, дунда зэргын бэетэй хүнэриин түрэлэй ойн амитан (барсук): «Үхэрэй хэбтэхые хүлеэ хүлеэһээр, хошхоногто хүрэхэ гэһэн һэдэлгэтэй доргон туража үхэбэ» гэгшэдэл, Тобогорой һү-һаалиин фермынхид аймагай сээнтэрһээ ерэхэ барилгашадые хүлеэгшэбди (Г.-Д. Дамбаев); ◊ эрэ (гү, али азарга) доргон болохо һорхогонохо, солгёорхохо, һүрхэйтэхэ (задираться, петушиться): Түрүүлэгшээр анхан һунгаһандаа халаглагшабди, аймагайхидаар һайн болохолоороо, бидэндээ эрэ доргон болошонхой (Д. Эрдынеев); Бригадир һэм гээд, хүндэ азарга доргон бологшоб (А. Шадаев).