ДАРУУ

1. тэмд. н. 1) түбшэн, томоотой, сарюун (степенный, уравновешенный, спокойный): Маша даруу зантай, һайхан сэдьхэлтэй эхэнэр (С. Цырендоржиев); даруу түбшэн (гү, али номхон) а) томоотой, сарюун, номгон, түни түбшэн (солидный, спокойный, уравновешенный): Бадма-Базар Намсараевич hарбагашажа ябадаг бэшэ, харин даруу түбшэн зантай хүн хадаа бэшэhэн, суглуулhан зохёолнуудаа хэблүүлхые балай оролдодоггүй гээшэ аабза (Б. Санжин); Энэ хадаа түбшэн даруу хүнэй түлэгтэй даамай шанар болоно бшуу (А. Жамбалон); Андрей түргэншэг, Светлана даруу номхон зантай… (С. Цырендоржиев); б) томоотойгоор, сарюунаар (солидно, степенно); даруу яһатай а) түбшэн, томоотой (спокойный); б) наһанһаан ахаар харагдадаг (выглядящий старше своих лет); 2) һайрхуу бэшэ, бардам бэшэ (скромный): Ганзар даншье даруу, номгон, үлүү юумэ дуугардаггүй агша һэн (З. Гомбожабай); 3) уруу дуруу, обгүй, урмаа хухаранги (подавленный); 2. наречи 1) түбшэнѳѳр, томоотойгоор (степенно, солидно): Тиибэшье даруу байха гэжэ шэбшэһээр, түүдэгэй ойро ерэжэ, морёо байлган, бултаниие ородоор мэндэшэлбэ (Д.-Д. Дугаров); 2) бэеэ баринги, һайрхуу бэшээр, бардам бэшээр, нам (сдержанно, скромно): Даруу байха хэрэгтэй; даруу номгохоноор һанаа амар, аали намдуугаар (спокойно): Энэ хатуу сай энээгээр сабшажа эмдэбэб, – гэжэ Дэлгэр юунэйшье болоогүй шэнгеэр, даруу номгохоноор харюусаба (В. Гармаев); ○ аали, номгон, номхон, түбхин, түбшэн, уужам гэжэ үгэнүүдтэй парн. хэрэгл.