ДАРИ
юум. н. тэһэрдэг зүйлнүүдые, мүн буугай һомондо хэдэг үйрхэй бодос (порох): Гал хүргэбэл, мэнэ мэнэ тэhэрхэеэ байhан обоолоотой дари мэтэ, торигор олон хүдэлмэришэд сагаан саhан дээрэ холоhоо харлан, hүрѳѳтэйгѳѳр харагдаа hэн (Д. Батожабай); ◊ дари дээрэ дабhа адхаха хүхеэн тухирха (подзадоривать): Хажуугаарнь обооролдоhон хүнүүд тэдэниие хүхиргэжэ, «дэгээдэ», «ташаан дээрээ аба» гэхэ мэтээр заабарилан, дари дээрэ дабhа адханад (Ц.-Ж. Жимбиев); дариин үнэр абаагүй дайнда ябаагүй (≈ пороху не нюхавший, не испытавший тягот войны): Хэды хүнүүд алуулнаб! Теэд би дарииншье үнэр абаагүй аад, үбдѳѳд байхам жэгтэй, эшхэбтэр… (Ж. Тумунов).