ДАРАМА

тэмд. н. дарадаг, хашадаг, түридэг, дарладаг (давящий, гнетущий); һүр дарама аймшагтай, зориг буляаһан (внушительный, действующий подавляюще): Хойто зүгэй шэлэнүүд зориггүй хүнүүдэй һүр дарама хүйтѳѳр данхайлдана, зоримгой ангуушадай сэдьхэл татан сэнхирлэнэ (Д.-Д. Дугаров); хурга (гү, али эрхы, долёобор) дарама хурганай (эрхын, долёоборой) үзүүрэй үеын тухай талмайтай, хурганай үзүүр табижа бүтүүлэхээр зэргээн хэмжээтэй (размером с кончик пальца): Ахань дүүгэйнгээ энгэр сэлеэд, сээжэ дээрэхи хурга дарама шархыень дотор самсаа шуулажа бообо, тэбэрибэ, таалаба, һэгсэрбэ – дүүнь ами оробогүй (С. Доржиев); Харин хоёр хасар дээгүүрнь эрхы дарама ягаа улаахан толбонууд (Ч. Цыдендамбаев); ◊ жолоо дарама хүл хурдан, ульгам, шуумгай – морин тухай (резвый – о коне): Бэримнай хүл морин жолоо дарама жороотой, хазаар дарама хатартай юм байна (Х. Намсараев).