ДАЛАН II

юум. н. 1) адуунай дала мүр, мүн тэндэхи гадар ѳѳхэн (загривок и жир на загривке у лошади): Тиин азаргын хажууда ошожо, хоолойень эльбээд, далангыень баряад үзэбэ (М. Осодоев); Адуунай дотор ѳѳхэн арьбан, харин тархиһаань эхилээд дала хүрэтэрхи хүзүүнэй гүбыһэн ѳѳхые далан гэдэг (Д. Шагдарова); даашагүй далантай баруун бур., анг. олзо ехэтэй (с богатой добычей): – А-һаа! Тармай ангуушамнай энэ үдэр даашагүй далантай бусабалтай! (А. Шадаев); 2) мори тэргээр гү, али дүрбэн мѳѳртэ унаагай ябадаг харгын дундуурхи гүрэгэр хуби (центральная выступающая в колее часть грунтовой дороги): Соохорложо хайлашаһан саһанай дундуур асари томо тэргэдэ даруулжа, үхэһэн могой шэнги һунанхай харгын зурагар далан годиролдон хэбтэбэ (Д. Батожабай); Мори тэргын харгынуудай далангууд анзаһаар хахалагдаһан бураздаануудтал адляар зурылдана (Ц.-Ж. Жимбиев); 3) газар хахалхада гү, али үбһэ сабшахада, мүрэй дундуур элдүүрилэгдэнгүй үлэһэн зай (огрех): Эдэнэр бултадаа хойноо үбһэнэй гүбэгэр далан орхижо, тэндэ һууһан сэргэһээ сааша, Эрдэмтын ханааб тулажа ошохоёо яарана (Ч. Цыдендамбаев); 4) гүбээ, голдогор набтар хада (увал, продолговатая гора): Тэрэ хүбүүн һэмээхэн дал хорёо далдалан, нэгэ мори баряад, эмээлшье тохохо забдагүй, Ножын даланда байһан нэгэ айлда хүрэжэ, эмээл тохоод, Агын сэлеэн ошоһон ха (Б.-Б. Намсарайн).