ДАДАЛГА

юум. н. 1) дүршэлтэй болголго, дадабарилга, дүршүүлгэ, жэшээнь, оюутадые шэлэһэн мэргэжэлдэнь дадхаалга, хүүлэжэ туршуулга (практика): Монгол һайхан орондо 1931–1932 онуудаар хэлэ бэшэгэй дадалга гарахаяа эльгээгдээд, «Үнэн» газетын редакцида хүдэлѳѳ һэн (Ц. Цырендоржиева); 2) тааралга, заншаха ябадал (привыкание, приспособление): Буряад хүнэй шэнэ сагай эрилтэдэ дадалга, энэ оршондохи ажамидарал шэнжэлгэ (С. Осорова); ниигэмдэ дадалга хүнэй ниигэмдэ шэлжэн оролго (социализация): Yхибүүнэй ниигэмдэ дадалга гэр бүлэhѳѳ эхилдэг.