ДАГАДХА

юум. н. 1) элдэгдээгүй хатаһан арһан (невыделанная кожа): Соорхойнуудтань үхэрэй хуушан дагадха, үйһэ, холтоһо табинхай (Ч. Цыдендамбаев); Даахи доро хүлэг, дагадха доро хүбүүн; эрхые һуранхаар, бэрхые һура гэдэг юм (Ч. Цыдендамбаев); дагадха болоһон шэрүүн, барьягар, холожо хатуужаһан арһатай (шероховатый, грубый, заскорузлый): Хүхэ эреэн, ургашаһан утанууд хюмһатай, дааритажа дагадха болошоһон гарыень баряад: – Заяахан, – гэбэ (Ц.-Д. Хамаев); 2) элдэгдээгүй хатаһан арһаар хэгдэһэн дэбдихэр (подстилка из невыделанной кожи): Цыремпил тэдэнэй хоорондо ошожо, хормойгоо хойшонь хаяад, нэгэ дагадха дороо татажа, альгаа галда шаран һуугаад… (Х. Намсараев); 3) шэлж. ахир, муу, ядуу – амитад тухай (кляча): Юу үнэхѳѳрѳѳ яндан дагадха пушайлшаг шэнги бэеэ һула табинабиб! (С. Доржиев); Даахиин саана хүлэг байха, дагадхын саана баатар байха (Оньһ. ү.); үбгэрһэн дагадха хараал. хүгшэн зүнэг (старый хрыч): Юунэй түлѳѳ? Хэлэл даа, үбгэрһэн дагадха! (В. Гармаев).