ДАБ

: даб гэхэ үйлэ ү. шүүд хүдэлхэ, халта алхаха (порываться, кидаться, рваться): Баруун гар тээшээ годирһон коридор руу даб гэхэдэнь, нюдэндѳѳ шэлтэй, сагаан халаадтай, маряатайшаг хара буряад эхэнэр урдаһаань ябажа ябаба (Б. Мунгонов); даб гэһээр (гү, али гэн) тэрэ дороо, гансата (внезапно, сразу): Нэрэтэ зайһамни, даб гэһээр мүнѳѳ гаргажа эдихыемни нэгэ һайн хони намдаа үгэжэ хайрлаха болоо гээшэлта (Х. Намсараев); Даб гэн бодошохо гэжэ һанабашье, бодожо шадахагүй байба (Ц. Дон); даб дээрэ мүнѳѳ, энэ сагтаа, ойро зуура (пока, не сразу): Һүниингѳѳ ябадал тухай даб дээрэ шэхэтэйшье хүндэ хэлэхэгүй гэжэ Батуухатайгаа хэлсээд лэ, гэр гэртээ тарабабди (Ц. Шагжин); даб-даб ябаха маряатай хүнэй хүндѳѳр гэшхэлэн ябаха (топать, ходить – о грузном человеке): Бүхэли үдэртѳѳ газаа досоогуур даб-даб гэжэ гарабаб.