ДААШАГҮЙ

1.тэмд. н. 1) үргэжэ даахагүй хүндэ, үргэхѳѳр бэшэ (неподъёмный, тяжёлый): Далан хүнэй даашагүй данжан булад ташууртай (Аман зохёолһоо); Бадма абгай һанаһан һарбайһан сагтаа нахиима хотоймо баян бүдүүн газарһаа даашагүй шүрэтэй, дабашагүй торготой бэриие үглѳѳ мүнѳѳ абаад лэ ерэнэ бэзэ! (Х. Намсараев); 2) бэелүүлэгдэшэгүй, хүндэ хүшэр (невыполнимый, непосильный): Энэ хадаа минии даашагүй хэрэг гээшэ гэжэ үнэн сэхээр ойлгоһон байгааб (Ч. Цыдендамбаев); 2. наречи тон, угаа, тэсэшэгүй – алибаа хүндэ хүшэр юумэн тухай (очень, чрезвычайно, невыносимо): Толгойнь даашагүй хүндэ, уһа юулэжэрхиһэн мэтэ зантагар, бүхы бэень лаг шабар хүшэшэнхэй байба (К. Цыденов).