ДААХИТАЙ

тэмд. н. гуужаһан, шэрэлдэһэн нооһотой (со свалявшейся шерстью): Нэгэ даахитай муухан нохой хаанаһаашьеб даа бии болоод, хусажа эхилбэ (Ц. Шагжин); ◊ даахитай амитанда даараха гэжэ байхагүй алдаха юумэн байхагүй (терять нечего): Даахитай амитанда даараха гэжэ байхагүй юм гээд лэ эндэhээ тэрьедэе! (Д. Батожабай).