ДААХИ

юум. н. 1) нёдондоной гуужаһан нооһон, үһэн (свалявшаяся шерсть, линька): Дааганууд урда урдаһаа хаража зогсон, толгойнуудаа һэлгэлдүүлээд, бэе бэеынгээ даахиие зулгаалсана (Д.-Д. Дугаров); Даахи доро хүлэг, дагадха доро хүбүүн (Оньһ. ү.); даахи хѳѳбэр (гү, али ноохи) нёдондоной гуужаһан нооһон (линька): Үнгэржэ ерэхэдээ, даахи хѳѳбэртѳѳ дарагдашаһан зольбо хара нохой гэнтэ даб гээд, тэрэ хүнэй мүр дээгүүрээ һуйбадаад ябаһан ута ооһортой сүүмхэһээнь зулгаалдажа, хоёр нюдаргын багтахаар нүхэ гаргажархиба (Д. Батожабай); Хонидой зариманиинь хайшалуулагданхай, нүгѳѳдүүлынь үбэлэйнгѳѳ даахи ноохи һабануулан ябана (Ч. Цыдендамбаев); даахияа гээхэ (гү, али хяаха) гуужаха, хѳѳбэриеэ гэхэ (линять); 2) шэлж. шэрэлдэһэн, шэрэлдэнги, бусайдаһан, һамнагдаагүй үһэн (спутавшиеся волосы); даахи гаргаха шэрэлдэһэн үһэ һамнаха (расчёсывать спутавшиеся волосы): Басагамни, наашаа, даахяа гаргажа, үһэеэ һайханаар гүрэе.