ДААМГАЙ

1. тэмд. н. 1) алибаа юумэндэ тэсэмгэй, тэсэбэритэй, уужам дотортой, түб томоотой (терпеливый, необидчивый): Буряад үүлтэрэй хонид хүйтэндэ даамгай; 2) томоотой, түбшэн, даруу зантай (серьёзный, основательный): …Шойдоной Дэлгэрэй хоолойгоо зорюута хашасагаан, даамгай удааханаар хэлэхэнь дуулдаба (С. Цырендоржиев); 2. наречи мэдэрмээр, яһала (ощутимо, заметно): …хамар ѳѳдэ сорьён, даамгайхан хадхажа, үдэшын эдеэлгэн тухайда яаруулан һануулна (Х. Намсараев).