ГЭЭГДЭНГИ

тэмд. н. 1) хожомдонги, үлэнги, үлэһэн, хохидонги (отстающий, неуспевающий): Юрэдѳѳл, гээгдэнги техникээр ажалланабди даа, – гэжэ Дугаржаб харюусана (Ц.-Ж. Жимбиев); гээгдэнги (ахир) байдал хожомдонги байдал (отстающее положение): – Нээрээшье энэ гээгдэнги ахир байдалһаа нэгэ аргаар хахасажа, мүрысѳѳнэй эршэ үүргые шангадхахын түлѳѳ оролдохол болоо байнабди (Б. Мунгонов); 2) мунхаг, тэнэг (невежественный, недалёкого ума): – Ши, гээгдэнги амитан, яажа ойлгоногүй гээшэбши, энэмнай хуби заяагаар дайралдаһан гурбан хэрээһэнэй холбоон эндэ оршонхой ха юм (А. Бальбуров); гээгэдэнги тэнэг мунхаг, бүдүүлиг, ухаа багатай (невежественный, тупой): Ши, залуу нүхэр, дан ехэ ухаатайб, эрдэмтэйб гэжэ бодоод, бэшэ хүнүүдые гээгдэнги тэнэг гэжэ һанаба гүш? (Ц. Шагжин); ○ тулюур гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.