ГЭШХЭДЭЛ

юум. н. 1) алхам, алхаса (шаг, шаги): Намжал дахин бодолгодо абтажа, гэшхэдэлээ бишыха удааруулба (К. Цыденов); гэшхэдэлээ шангадхаха алхамаа түргэдхэхэ (ускорить шаг): Эгээл энэ үедэ уһан хүүюурэй хүүехэ хааяха холоһоо сууряатан соностожо, аяншаднай гэшхэдэлээ шангадхаба (Б. Мунгонов); 2) ябаха, алхалха маяг (поступь, походка): Тэрэнэй нариихан тэгшэ бэеые, миисгэйдэл маряанги габшагай хүнгэн гэшхэдэлыень, үнинэй танил дүтэ болоһон хүдэлсыень сэдьхэлээ ханан һайшаана (Ц.-Д. Хамаев); Тэрэнэй дүгдэлзэһэн гэшхэдэл харахада, зүгѳѳргүй эсэһэн түхэлтэй ябаа һэн (Д. Батожабай); танил гэшхэдэл хэзээ нэгэтэ хараһан ябаха маяг (знакомая походка): «Яаһан танил гэшхэдэлтэй хүн бэ, байза хэн бэлэй?» гэһэн бодолдо Синг баригдажа, удаан дуугай зогсоно (Д. Батожабай); хүндэ гэшхэдэл хүлѳѳ хүндѳѳр табижа ябаха маяг (тяжёлая поступь): Хүндэ гэшхэдэлээр столдо ойртохо зуураа хармаанайнгаа пулаадаар нюурайнгаа хүлһэ аршасагаан, шангаар дуугарба (Б. Мунгонов); гэшхэдэлээр ябуулха морёо хатаргахагүй, алхадалаарнь табиха (пустить лошадь шагом): Морёо хашажа гүйлгѳѳгүй, гэшхэдэлээрнь ябуулаа бэлэй (М. Осодоев).