ГЭШҮҮҺЭ(Н)

(Н) юум. н. 1) модоной мүшэр, һалаа (ветвь, ветка, сучок, сучья): Арьягар бүдүүн нарһанай эгээ доодо гэшүүһэнһээ барилсажа, модоной хахадта хүрэтэр абиржа гараад, Бульжуухай һууринаа хаймадан харана (М. Осодоев); гэшүүһэ мүшэр (гү, али хашааһан) модоной һалаа мүшэр (ветки, сучья): Һүүлдэнь үхибүүд гэшүүһэ мүшэр суглуулжа, багшань тагаан түхеэржэ, үдын хоол бэлдэлгэн түлэг дундаа эхилшоо һэн (Б. Мунгонов); Гэшүүһэ хашааһанда бэеэ һабардуулһанаа, самсаяа хахалһанаашье обёорхо тэнхээгүй, модон ѳѳдэ дахин абирба (М. Осодоев); хуурай гэшүүһэн хатаһан мүшэр (хворост): Хуурай гэшүүһэ тэбэреэд ерэхэдэнь, үүдэнэй саана хүнэй һаршаганалдаха, уһанай адхарха дуулдаад, хүл нюсэгэн, үндэр эхэнэр халта харагдаад, дахин үгы болошобо (В. Гармаев); гэшүүһэ тулаха модо тулаха (опираться на палку из ветки): Тиигээд таабайнь гэшүүһэ тулажа, Содбо шэлүүһэдэйнгээ арһа үргэлжэ, уруу дуруухан гэдэргээ, отог тээшээ алхалбад (Ф. Цыденжапов); 2) монсогор модон, хабтагай, түлеэндэ сабшагдаһан һалаа мүшэрэй үлэгдэл (сук, остаток от срезанного бокового отростка ствола); ○ мүшэр гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.