ГЭНГИНЭХЭ

үйлэ ү. 1) таһалгаряагүй гиинаһан абяа гаргаха, иин-уун гэхэ (издавать однообразные, жалобные звуки): Минии дүү аяар табатай, / Мүнѳѳш болотор эрхэ зантай … / Буруул үгэ дуугараа hааш / Бүхэли үдэртѳѳ гэнгинэхэ (В. Жалсанов); гэнгинэхэ ёолохо гэншэхэ, гэгэхэ (стонать): Дугар дуугаржа шадаха бэшэ һэн хойноо юрэл гэнгинээд, ёолоод, баруун һуга доогуурхи хабирганууд руугаа зааба (Б. Мунгонов); 2) гонгинохо, хүнэй залхууртар абяа гараха (надоедать, докучать, приставать, зудеть); ○ гүнгэнэхэ гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.