ГҮРЭМ

юум. н., шаж. 1) заһал, муу юумые, эльбэ шэжэ мэтые усадхахын тула уншадаг уншалга (ламаистский молебен, заключающийся в устранении зла, изгнании болезней и её причин): Морхоотон ламаһаашье абарал эрижэ, гүрэм ном уншуулдаг, бѳѳдэшье дала шатаалгажа, онго тэнгэреэ тахюулдаг байба (Ж. Балданжабон); 2) гүрэм уншуулхада бэлдэгдэһэн бажууһан талхаар болон саарһаар хэгдэһэн хүнэй дүрсэнүүд (человеческие фигурки из теста или бумаги, выносимые при совершении молебна «гүрэм»): Гүрэм бариха хара талханай бэлдэгдээд байһан эгээ тэрэ үедэ баян Ганижабай мал адуулдаг ээрүү хүбүүн хамаг зоной дуулаһаар байтарнь … гэжэрхибэ (Ч. Цыдендамбаев).