ГҮЗЭЭ(Н)

(Н), гүзѳѳ(н) юум. н. 1) малай эдиһэн хоол буйлуулдаг досоо таладаа үһэтэй хэдэн таһалгануудһаа бүридэһэн хүнды орган, эрхэтэн (брюшина, рубец): Тусхайлбал, намар үүсэ хэхэдээ, малайнгаа зүрхэн, эльгэн, бѳѳрэ, хошхоног дүрбэнһѳѳ бэшэ пооторхыень һайса угаагаад, гүзээн соонь хэжэ хүргэдэг (Д. Шагдарова); 2) гэдэһэн, үбсүүнһээ доошонхи үбэр бэе (живот, брюхо): – Үшѳѳ тиигээд, арбууздал моро монсогор гүзээтэй болоод ерээрэй! – гэжэ Иван энеэбхилэн захина (Ч. Цыдендамбаев); Вертолёт гүзээгээрээ хабсагай шудархань аа гү гэхээр саһата шэлэ ойртошобо (Д.-Д. Дугаров); гүзээндээ hанаха эхир., булг. досоогоо бодохо, дотороо бодомжолхо, боро ухаандаа болбосоруулха (думать про себя); ○ гэдэһэн гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.