ГУРИНХА

1. тэмд. н. 1) үлэн, үлэн хооһон, үни холын эдеэлээгүй (проголодавшийся, голодный – о волке, собаке): Хаанашьеб хабшалай эрьеэр зайгуул һалхин үлеэгээд, гуринха шононуудай аргааханаар гэгэлдэһэн шэнги абяан дуулдаад, баһал хон-жэн болошоно (Д.-Д. Дугаров); Теэд хотоной айлай гуринха нохойнууд улам бүри хэрүүлхэжэ, ямар нэгэн арьяатаниие хараһан юумэдэл, тэрэ хүнэй зүг бүриһѳѳнь добтолнод (Д. Батожабай); 2) шэлж. удх. хомхой, хобдог, хомхой хобдог, садаха дэбтэхэгүй, хумхи (жадный, алчный, ненасытный): Полициин ажалда ябаһан хүнүүд, илангаяа хүдѳѳгэй полициинхид, тэнэг гуринха байхые оролдодог байба (Д. Батожабай); 2. юум. н., сээр. шоно (волк): Гарюуһан! – Ута һүүлтэ! Гуринха малдамнай ороол! (Ц.-Ж. Жимбиев).