ГУРИМТАЙ

тэмд. н. 1) эмхитэй, тааруу, зохид, үзэмжэтэй, журамтай, ёһо руугаа (приведённый в порядок, организованный, дисциплинированный): Тэрэ фермые нилээдгүй гуримтай һайн болгоо гээшэ (Ц. Дон); гуримтай болгохо эмхидхэхэ, журамшуулха журамтай болгохо, эмхилхэ (упорядочивать, приводить в порядок): – Газараа тэгшээр хубааха. Алба татариие гуримтай болгохо, айлнуудай шадал зэргэдэ хараадуулха гэнэ (Ч. Цыдендамбаев); 2) ёһо заншал болошоһон, заншалһан (имеющий обычай, традиционный): Мүр мүрѳѳ түшэлсэжэ, мүнгэн хоолой гаргаба, гунигтай дуу дуулажа, гуримтай үгэ андалдаба (Х. Намсараев); монгол гуримтай монгол зоной заншалтай (соблюдающий монгольские обычаи): Теэд монгол гуримтай эхэнэрнүүд эрэ хүнүүдэй хѳѳрэлдѳѳндэ ородоггүй ха юм (Д. Батожабай); 3) зантай, һураһан, зуршалтай (имеющий обыкновение, привычку): Эдир залуу ябахадаа, нюурайнгаа, илангаяа хамарайнгаа бадхада баригдахадань, шахажа гаргадаг гуримтай хүн байгаа ха (Д. Батожабай).