ГУРИМГҮЙ

1. тэмд. н. 1) эмхигүй, үзэмжэгүй журамгүй (беспорядочный, бессистемный): Гансал эндэ элбэгээр, ямаршье гуримгүй шэнгеэр табигдаһан канууд дээгүүр хүнүүд хэбтэжэ, ута кальянуудые татана, юун гэжэб даа дэмырһэн шэнгеэр дуугарха, гүбэрхэ таһалгые ямаршьеб дүүеэгээр дүүргэнэ (Ц. Цырендоржиев); эмхи гуримгүй үзэмжэ журамгүй (беспорядочный): Тэрээн дээгүүр гэр соохи эмхи гуримгүй байдалые, урбалдан унанхай шэрээнүүдые, тараһан нааданхайнуудые хараба (Ц.-Ж. Жимбиев); 2) ёһо заншалгүй; ёһо заншалаа алдаһан (не имеющий обычая; не соблюдающий обычаи): Хутага, һэрээ мэтын хэрэгсэлнүүдые айлшадта табидаг гуримгүй дээрэһээ жаахан халбага болон заанай яһан этэшэлүүрнүүд хүн бүхэнэй урда табяатай байба (Д. Батожабай); 2. наречи, шангадх. ушаргүй, аймшагтай, олиггүй (весьма, очень): Саанань гуулин халбаганууд гуримгүй хүхюу ѳѳрын марштай, шара торгон туг дээрэнь гал улаан утаһаар… (Ч. Цыдендамбаев).