ГУЛДАГАР

тэмд. н. 1) үндэр нарин, ута, нарин жэбжэгэр (тонкий и гибкий, стройный, тонкий и длинный): Уһатаһан нюдэн соонь гулдагар хүлнүүдтэй басаганай нугархай уян бэе түхэлѳѳ алдажа, годилзожо байба (С. Цырендоржиев); гулдагар гоё жэрбэгэр нарин, жэбжэгэр, тэгшэ һомон бэетэй, суурагар, гурагар (тонкий и гибкий, стройный): Дариима Баярмаа шэнги нариихан матаргайтай, гулдагар гоё бэетэй бэшэшье hаа, hѳѳл хѳѳрхэн, илдамхан басаган (Г.-Д. Дамбаев); Анханда ѳѳрынь эсэгын хэдэгһээ бүришье үлүү, бүришье гулдагар гоё, ходол хаража һууһайб гэжэ һанахаар зохидхон ташуур болошобо (Ч. Цыдендамбаев); гулдагар үндэр нарин аад ута (длинный и тонкий): Тэрэ үргэн хаалгатай, шэнэ штакетнигээр хорёологдонхой, зосоогуурнь гулдагар үндэр столбнуудтай (Ц.-Ж. Жимбиев); 2) голдогор, түхэреэбтэр (продолговатый, вытянутый): Зарим залуу шиираг хүбүүд тэрэнэй гулдагар шүрбэһэн балсангуудые харахалаараа … эртээнһээ холо болодог юм (Б. Мунгонов).