ГУЛАМТА

юум. н. 1) гэр соо гал түлидэг газар, тулга, зуухын, пеэшэнэй байдаг газар; зосоохи галынь (очаг; огонь в очаге): Үбгэн аба уршалаатай магнайгаа дүхылгэн, юундэшьеб даараһан гарнуудаа хүдэлгэн үзѳѳд, гэрэйнгээ гуламтые түхеэржэ оробо (Ц.-Ж. Жимбиев); Хойто үдэрынь Шоёной Моходойтой ерэхэдэ, гэрэйнь үүдэн дэлеэтэй, гуламтань унтаршаһан байба (Ч. Цыдендамбаев); 2) шэлж. гэр бүлэ, эхэ эсэгэ болон хүүгэдэйнь байра (очаг, родной дом): Түрэһэн гуламтаһаань басагые үдэшэхэ эгээл дүтынь хани нүхэдһѳѳнь бэшэ хэншье энэ үедэ басаганай гэртэ орохогүй заншалтай байһан юм (Б. Санжин, Б. Дандарон); 3) шэлж. ямар нэгэн юумэнэй хүгжэжэ эхилһэн газар, түб (центр, сердце, место, откуда что-л. распространяется): Тэндэ соёл болбосоролой гуламта – улаан булан, эмшэлгын пункт, бани, магазин гэхэ мэтын юумэд байгуулагдаха (Ц.-Ж. Жимбиев); 1813 ондо ород ороной нангин гуламта – Москвае хархис Наполеоной добтолжо байхада, Москвагай арад зондо нэгэ мянган мори туһаламжа болгон бэлэг үгэһэн юм (Х. Намсараев); ○ гал гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.