ГУДАГАР

тэмд. н. 1) урагшаа һунаһан, сэхэ (вытянувшийся, прямой): Үүдэнэй үрѳѳһэн талада нэгэ харуулшан, зоомол юумэ шэнги, гудагар зогсожо байна (Ц. Дон); 2) шэлж. үгэ дууламгай, хүнэй үгѳѳр, һайн (послушный): Абадаа шабхадуулһанайнгаа һүүлээр Баяр гудагар болоо һэн.