ГУБИ

, гоби юум. н. 1) тала, дайда, ургамалаар хомор элһэн тала газар (пустыня, степь): Гоё борохон гургалдай гурган жэргэн жииганал, губи ногоон дайдыень магтан хэлэн дууланал (Х. Намсараев); элһэн губи элһэтэй сүл газар (песчаная пустыня): Үбэр-Монголой Калган хотоһоо Богдын Хүреэн хүрэтэр элһэн губи хэн һэтэлдэг байгааб! (Д. Батожабай); губи тала ургаламаар хомор хээрэ тала газар (пустынные степи): Байгалай үмэнэдэхи хада ба гоби талануудта эртэ урдын буусанууд, түүхэтэ зурагууд, памятнигууд бии байдаг (Г. Ленхобоев); губи талын ургамалнууд шииг нойто багатай, халуун уларилтай газараар ургадаг, ганда тэсэмгэй ургамалнууд (пустынные растения); ○ сүл гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.