ГОРОО

1. юум. н., будд. дасан болон тэрэнэй хашаа соогуур нара зүб тойролго, һүзэгтэйшүүлэй нүгэлѳѳ арилгажа, буян олохо нэгэ арга (хождение посолонь кругом дацана, его ограды или дацанского поселка); гороо хэхэ дасангые нара зүб тойрохо (совершать хождение посолонь): Ехэ сүмые тойрожо, нара зүб гурба дахин гороо хээд, шэнэ баригдаһан Майдариин сүмэдэ тэдэнэр ерэнэд (Д. Батожабай); б) газар дэлхэйе тойрон ниидэхэ (облетать вокруг чего-л., напр. планеты): Манай табиһан замбуулинай онгосонууд, хэмэл одонууд, ракетэнүүд юртэмсѳѳр гороо хэнэд (Ц.-Ж. Жимбиев); гороо мүргэл нара зүб тойролго (молитвенное хождение посолонь вокруг чего-л.) Тэрэ гэрэй газаагуур үбгэд, хүгшэдһѳѳ эхилээд, үхибүүд хүрэтэрѳѳ гороо мүргэл хээшэд олон… (Х. Намсараев); 2. тэмд. н. түхэреэн, тойруу, тойрон (круглый, круговой): Гороо мүнхэ замбуулинай / Голынь олохо бэрхэ юумэл (Д. Улзытуев); Боро һалхинай гороо эрьесэ (Д. Улзытуев).