ГОРИТОЙХОН

тэмд. н. 1) томохон, ехэхэн, барюубшатайхан, мэдэрэгдэмэ (ощутимый, внушительный): горитойхон дэмжэлгэ; 2) найдамтай, этигэмжэтэй (надёжный, внушающий или сулящий надежду): Сэнгэ, байл даа! Тэрэ Халзан гэжэ юумын хүбүүн ямар байна хаб? Горитойхон алтай? (Х. Намсараев); 3) томохон, ехэ; наһаараа ехэхэн, ахахан (большой, старшенький – о ребёнке): Горитойхониинь хэдытэй хаб?; Доржимагай тээ горитойхон боложо ябатар, нагаса ахань аялжа, абгайханиинь долоон арбагархан сурбануудаараа гансааран үлѳѳ һэн (К. Цыденов); 2. наречи нилээн, ехэхэнээр (довольно): Одоо иихэдээ горитойхон үбшэн байна ха юмбиб гэжэ Гомбо һая мэдэбэ (Ц. Дон); горитойхон халамгай ехэхэнээр һогтошоһон, уунхай, яһалхан һогтуу (изрядно выпивший): Мүнхэ баабай һаяшаг Жарантайнда горитойхон халамгай ерээд, гэртэхинһээнь нюужа, Залмада иигэжэ хэлэһэн байгаа бшуу (Б. Санжин, Б. Дандарон).