ГОМДОЛТО(Й)

(Й) 1. тэмд. н. 1) гашуудалтай, уйдхартай, шаналмаар (жалобный, скорбный): Тэрэ байлдаануудта хорёод хүнүүдээ алдаад, гушаадаа шархатуулһан ушарһаа сэрэгшэ бүхэнэйнь уйдхар гашуудалда абтаһан гомдолтой үе бэлэй (Б. Шойдоков); гомдолтой гунигтай уйдхартай, шаналмаар (жалобный, грустный): Энэ дууе дуулажа ябаһан хонгёо һайхан хоолойтой хүбүүнэй хуби заяаниинь гомдолтой гунигтай байба гээшэ гү? (Ц. Шагжин); гомдолтой зэмэлэнги галхааһан, зэмэлһэн янзатай (укоризненный); 2) гомдомоор, голхормоор (обидный): Үбгэжѳѳлэй энэ гомдолтой үгэнүүдэй һүүлээр тэдэ хоёр нилээд удаахан абяагүй болошобо (Д. Эрдынеев); гомдолто ушар шаналалтай, аягүй ушар (обидный случай): Энэ болоошо гомдолто ушарһаа яабашье хагасахагүй хаб гэжэ түрүүшээр ехэл шантараа (Ч. Цыдендамбаев); 3) ѳѳнтэглэһэн, муулартай, эрхэнхэй (обиженный): Сэбэр hайхан дүүхэйтэй танилсаха гэжэ нэрэеэ хэлэхэдэмни, нэрэеэ хэлээгүйдэтнай гомдолтой байнаб (Г.-Д. Дамбаев); 2. наречи голхоронгёор (обиженно): – Ямар тиимэ хэрэг байгаа юм? – гэжэ Гомбо гомдолтой гүбэд гэнэ (Ц. Дон); 3. хэлэгшын үүргээр хэрэгл. голхорхоор (обидно): Хэршье оролдоо ажаллаа һаа, Мархансайһаа һайниие дуулахагүй байхада гомдолтой даа (Ч. Цыдендамбаев).