ГОЛТОЙ

тэмд. н. 1) мѳѳрнүүдэй һуулгагдаһан монсогор ута түмэртэй, гол хэгдэһэн (имеющий ось, на которой держатся колёса): Нэгэтэ Дэлгэрэй газаагаа юумэ хэжэ байхадань, нютагай баян Шодон томо буурал мориёо хоёр голтой тэргэдэ хүллѳѳд, тэсхысэ оржо ерэбэ (Ж. Тумунов); 2) амиды (живой): Үшѳѳл голтой хэбэртэй, һудалынь мууханаар сохилходоно (Ч. Цыдендамбаев); арай голтой арай амиды, амяа табяагүй (еле живой): Харин тиигэжэ ябаһаар, Шэтын түрмэдэ нэгэ жэл һуугаад, арай голтой амиды юумэ ерээ хамнай (Х. Намсараев); бүхэ голтой тэсэмгэй, аһасалдаад байдаг (живучий): Хүн гээшэш, юрэдѳѳ гайхалтай бүхэ голтой байна даа! (Д. Эрдынеев); нарай голтой гүлмэр, бага, багахан (маленький, малый, неокрепший): Мүнѳѳ арбаад наһатай нарай голтой үхибүүн аад, хүниие галзууруулха няадаһаруулха гэжэ хайшан гэдэг юм? (Х. Намсараев); 3) томоотой налагар, аали даруу, түбшэн бодолтой (уравновешенный, степенный, выдержанный): Бараг даа, манайшни түрүүлэгшэ голтой хүн юм даа, харин тиигээд танай түрүүлэгшэтэй бага эбгүйшэг агша, нёдондо нѳѳхи үбһэеэ абтаһанһаа хойшо (Х. Намсараев).