ГОЗУУЛИ

юум. н. ѳѳдѳѳ ёдойһон модон, газарта һууһаараа хухарһан модон (торчащее дерево, торчащий пень): Теэд фотоаппарадаа нюдэндѳѳ абаашажа үрдеэгүй байтарынь, булган мухар гозуулиингаа оройдо гүйжэ гараад, гэнтэ үгы болошобо (Б. Мунгонов); 2) шэлж. ори ганса хүн (одинокий, без близких): Гэнтэл мэдэхэдээ гуша наһа хүрэшоод, ганса гозуули зандаа үлэшоод ябаһанаа һаял ойлгобоб (С. Цырендоржиев); 3) урагшагүйдэһэн хүн (неудачливый человек); ○ түгэсэг гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.; 2. тэмд. н. ѳѳдѳѳ ёдойһон, һууһаараа хухарһан (торчащий): Милици хэзээ барина ааб гээд хүлеэгээд һууһан гозуули модон бэшэбди! (В. Гармаев).