ГАРАМГАЙ

тэмд. н. 1) дээшэ, бага зэргэ үлүү гараһан (свыше, с лишком, более): Пеэшэнэй хажууда гушаад гарамгай наһанай эхэнэр горшоог сэбэрлэнэ хэбэртэй, таһалгаряагүй хашартайгаар хонгиргоно (Х, Намсараев); 2) дуу гарахадаа бэрхэ, дуу яряатай (разговорчивый): Худынгаа иимэ ёһорхуу бэшэ, сэхэ бүхэеэ хѳѳрэдэг, дуу гарамгай, юрын хүн янзатай байхадань, Шойдог ламбагай хүхишэбэ (Д. Эрдынеев).