ГАНХУУЛХА

үйлэ ү., идх. залог хэлтылгэхэ, тонгойлгохо, һанжуулха (наклонить, склонить): Шобогор оройтой малгайгаа урагшань ганхуулан, Иондзын-Римбочэ тээшэ толгойгоо хазайлгаад һууһан Далай лама тэрэ зандаа һуужал һууна (Д. Батожабай); толгойгоо (гү, али тархяа) ганхуулха толгойгоо һанжуулха, тархяа доошонь болгохо, дохихо (склонить голову, свесить голову на грудь): Байд гээд лэ хүзүүгээ шэлгээнэ, дала мүрѳѳ хабшана, тэниилгэнэ, толгойгоо доошонь ганхуулна (Ж. Тумунов); Хонидынь баһал бүлэг болон хушууран, толгойнуудаа ганхуулан, үдэшын һэрюуе хүлеэн, бэлшэхэеэ болин хургана (Ч. Цыдендамбаев); толгойгоо ганхуулаад абаха нойртоо дохижо һууха (≈ клевать носом): Түүдэгэй нүгѳѳ талада холохоно һууһан Чэмэд һажажа, толгойгоо ганхуулаад абана (Д.-Д. Дугаров); бэеэ ганхуулха тонгойхо, бүхыхэ, бэеэ һула табиха (наклониться): Яабашье тэрэ хүнһѳѳ танил нүхэдѳѳ асууха һанаатай, Галсан таяг дээрээ бэеэ ганхуулан, эсэнхэй янзатайгаар зогсошобо ха (Д. Батожабай).