ГАЙХАНГИ

1. тэмд. н. 1) таагүй юумэ гү, али жэгтэй юумэ үзэжэ, дуулажа сэдьхэл хүдэлhэн, гэлыһэн (удивлённый): Дабаа Очирһоо харасаяа һалгаангүй, гайханги нюдѳѳр шэртэжэ, тархияа халта һэжэрбэ (В. Гармаев); 2) аягүйрхэнги, түбэгшѳѳнги (с чувством стеснения, неудобства): …Дэмаа хүгшэн Дулма хоёр хүдѳѳшэрхэһэн, аягүйрхэһэн юумэдэл, хүрэһѳѳр гүйлдѳѳд угтангүй, шарайшаланги гайханги нюдѳѳр адаглан зогсобошье… (Н. Очиров); 2. наречи гэлын (удивлённо): Би нүхэр руугаа гайханги хараад абабаб, хойто зүг руу хараадшье үзэбэб (С. Цырендоржиев).