ГАЙХАЛТАЙ

1. тэмд. н. 1) гайхал татаһан, гайхал хүргэһэн (удивительный, поразительный, чудесный, дивный): Одоол гайхалтай хубилалта гэнтэ Хонгорой сэдьхэлдэ боложо байһан шэнгил (Д. Эрдынеев); гайхалтай юумэн үзэгдѳѳгүй юумэн (диковина, диковинка): Тиимэ һонин гайхалтай юумын манай Хэжэнгэ нютагһаа жараад модо газарта байн гэһээнь… (Х. Намсараев); 2. наречи ушаргүй, ехэ, тон, аймшагтай (особенно, необыкновенно, исключительно): Баруун тээшээ дабшаха бүринь хада уула гайхалтай гоёор түһѳѳ зурагаа хубилгана (А. Ангархаев); 3. хэлэгшын үүргээр хэрэгл. гайхамаар, һонин (вызывает удивление, удивительно): Тад ондоо хүнэй нэрээр бэеэ халхалжа, худал хуурмаг бэшэг бэшэһэниинь гайхалтай (М. Осодоев).