ГАЗАРГҮЙ

тэмд. н. 1) гэрээ табиха, ажахы эрхилхэ һууригүй, зайгүй (не имеющий земли, безземельный): Газаргүй дээрэһээ минии эсэгэ Шанхайн захада уһан соо онгосо дээрэ майхан татаад байдаг һэн (Д. Батожабай); 2) ямаршье сүлѳѳ зайгүй, зай забһаргүй (без свободного, нетронутого пространства, места): бүтэн газаргүй болотороо хахарһан хубсаһан; Бэедээ бүтэн газаргүй болотороо сохюулшоо; 3) ядаха, мэгдэхэ сагтаа хандаха эмхигүй, харгалзаха хүнгүй (не имеющий покровительства): ажалһаа гаргагдашоо һаа, «нааныт!» гэхэ газаргүй; мэгдэхэдээ, хэлэхэ газаргүй.