БЭЛИГҮҮН

, бэлгүү тэмд. н. юумэ наринаар адаглагша, хёрхо (наблюдательный, зоркий): Бэлигүүн нюдэтэй мэргэшүүл, / Байгаа харбахаа бэлдэгты (Г. Цыдынжапов); бэлигүүн хёрхо (гү, али хурса) юумэ наринаар адаглагша (наблюдательный): Зүгѳѳр оюун сэдьхэлэйнь энэ шанарые тодолон ойлгохын тулада бэлигүүн хёрхо нюдэтэй байха хэрэгтэй (Ч. Цыдендамбаев); Бүхы юртэмсын зониие, мүн муушье, һайншье заяануудые танин харадаг бэлигүүн хурса нюдэтэй һэн (Ч. Цыдендамбаев); бэлигүүн нюдэн будд. юумэнэй бодото шанарыень харадаг нюдэн, юрын хүнэй харадаггүйе хараха шадалтай нюдэн (сущий или истинный глаз).