БЭЛИГТЭ(Й)

(Й) тэмд. н. 1) ухаатай, сэсэн (разумный, мудрый); эрдэм бэлигтэй һургуулитай, эрдэмтэй (образованный): Гурбан хүбүүд, басагадые хүл дээрэнь табижа, эрдэм бэлигтэй болгоһон, мүнѳѳ болоходо, баһал аша зээнэрээ харалсажа, амгалан тайбан, амжалтатай ажаһуугаа юм (Ж. Санжиев); 2) абьяастай, түрэлхиин шадабаритай (одарённый, талантливый): Уран зохёол бэшэжэ шадаха бэлигтэй залуушуулые анхаралдаа абажа, зүб харгы руунь ябуулдаг, бэшэһэн юумэнүүдыень хэблүүлдэг һэн (Г. Туденов); бэлигтэй бэрхэ абьяастай, дүйтэй, шадамар (талантливый, способный): Бэлигтэй бэрхэ сурбалжалагша, уран шүлэгшэ дүрбэн жэлэй урда тээ энэ дэлхэйһээ халижа, хада гэртээ харяа һэн (Б.-М. Жигжитов); оюун бэлигтэй абьяастай (талантливый, одарённый): Али зэргэ ухаатай, ямар ехэ хүсэ шадалтай, оюун бэлигтэй поэт гээшэб! (Ч. Цыдендамбаев); уран бэлигтэй ямар нэгэн урлалда абьяастай, юумэ хэжэ бүтээхэ шадабаритай (художественно одарённый): Тэдэниие уран бэлигтэй үхибүүд гэжэ мэдэхэдээ баясаба (Ц.-Ж. Жимбиев).