БЭЛГЭ

юум. н. 1) һүлдэ тэмдэг, тѳѳн, янза, шэг зүн (символ, отметина, признак): Лусад сабдаг, муу ёро, һайн бэлгэ гэхэ зэргын адхаг һэжэгээр дарагдашаһан байдаг бэлэй (Х. Намсараев); 2) үдэхэ эрхэтэн, амид бэе (половой орган): Ѳѳрын эхэнэрые магтаа һаа, Тэрэнэйнгээ эмын бэлгые магтаһан мэтэ болоно (Э.-Х. Галшиев).