БҮРҮҮЛ

1. тэмд. н. 1) бүдэг-бадаг, харалган, бүрэгэр, барагар (сумрачный, пасмурный): Гэр дотор бүрүүл дээрээ бүрүүл, харанхы дээрээ харанхы болошобо (Б. Мунгонов); бүрүүл бүдэхи харанхы, барагар (тёмный, мрачный): Бүрүүл бүдэхи мүшэдтэй сайбар хүхэ тэнгэриие Доржо һайхашаан шэртэнэ (Ч. Цыдендамбаев); бүрүүл болохо боро хараан болохо, бүрэнхы болохо, орой болохо, бүрүүлтэхэ (темнеть, смеркаться, тускнеть): Эдэ хоёрой газаа гарахада, бүрүүл болоод, лүнхэгэр харанхы тэнгэридэ эндэ тэндэ түрүүшын одо мүшэд ялабхилдан байба (Ц. Шагжин); 2) тодо бэшэ, эли бэшэ (неясный, нечёткий, размытый): Бэшэгүүдынь жэгдэ бэшэ, бороодо сохигдоһон таладаа барсагар, бороодо ороогүй таладаа жэгдэхэн аад бүрүүл (Ж. Тумунов); нюдэ бүрүүл харалган, хараа муутай (подслеповатый): Нюдэ бүрүүл энэ хүгшэн Дагбын орожо ерэхэдэ хүрэһѳѳр танибагүй (Ц. Шагжин); 2. юум. н. боро хараан, бүрэнхы бололго (сумерки, полумрак): бүрүүл соо тэмтэрхэ.