БУХАЛ

юум. н. 1) шобогороор обоологдоһон багахан сомоо үбһэн (копна): Бүхы шадалаа гаргажа, тармажа этэржэ байжа, бухалайнгаа хаяае һайса нягтаруулан сохижо, оройень даража ябаад, хэды хэды бухалнуудые табижархиба (Ж. Тумунов); бухал оруулха бухал ута аргамжаар хормой доогурнь оруулан тойруулжа, аргамжынгаа хоёр үзүүрые хомуудай шэхэндэ торгон уяха (подцеплять копну сена верёвкой к хомуту лошади): Баһа тэндэһээ бухал оруулжа, хог тармажа ябаһан Сэсэг, Харахан, Галя гэһэнүүд түрүүтэй табан басагад… (Х. Намсараев); бухал табиха мүртэй үбһэнүүдые багашаг хэмжээгээр сомон обоолхо (ставить копны, копнить): Бухал табижа ябаһан шиираг хүбүүдэй хасар, һаншаг уруу гоожоһон хүлһэнэй сараа сагаан мүр болон, зурыжа харагдана (Ц. Дон); бухал шэрэхэ һүри табиха газарта бухал дүтэлүүлхэ (подвозить копны волоком): Арбан зургаан наһанһаа бухал шэрэхэеэ болижо, тэрээхэн бѳѳн һѳѳгүүд соо түрүүшынхеэ гартаа хажуур барижа, үбһэ сабшадаг болоо һэн (Ц.-Д. Хамаев); ○ бури гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.