БУУРАЛ

1. тэмд. н. 1) сагаан үһэтэй, үһэеэ сайһан (седой): Хүгшѳѳдэй уршалаатай духа руунь һабирһан буурал үһэеэ эльбэн заһасагааба (Ц.-Ж. Жимбиев); буурал сагаан сайһан (седой): Буурал сагаан һахалтай, мори унаһан үбгэжѳѳл бартаадань тулатар хатаргажа ерэбэ (М. Осодоев); буурал хүхэ хүхэльбэ сагаан, боро сэнхир (сизый, синевато-седой): Тиихэдэнь үргэндэхи бишыхан буурал һахалынь нэрэгүй борбогошобо (Х. Намсараев); буурал толгойто а) сагаан үһэтэй (седовласый): Буурал толгойто баабайнар, һаншаг сагаан теэбиинэр; б) үбгэн, үндэр наһатай хүн (старец): Буурал толгойто ханза сооһоо хүхэ торгон хадагаар орёолготой юумэ абаба (Ц.-Ж. Жимбиев); буурал наһан үбгэн наһан (старость, преклонные годы): Буурал наһанай дуун / Жаргалайнгаа ехэдэ дашууржа, / Жаранхан наһаяа эдлэһэнээ мэдэбэшгүйб (Д. Улзытуев); 2) үнэһэн хүхэ үнгэтэй, сайбар хүхэ, боро (пепельный; чалый): Хүнжэлынь захада буурал үнэһэ шандаруу шэнгеэр хамхуулай хадхуурта үрэһэд, шүдэр үбһэнэй бутархай, халаахайн буурсагууд хиидэн илгарна (Ч. Цыдендамбаев); Усалда ороһон һүрэг малаа хорёо хотондоо дүтэлүүлэн тэхэрижэ, буурал моринһоо бууха зуураа уйлаганан байжа үгэлбэ (Ц.-Ж. Жимбиев); 3) урда эртын, үнинэй (давний, древний, старый): Буурал баян Байгал далай толорнол (Х. Намсараев); ○ сагаан гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.; 2. юум. н. 1) наһатай хүн, ахмад хүн (пожилой человек): Бууралһаа үгэ дуула, бусалһанһаа ама хүрэ (Оньһ. ү.); 2) сайбар хүхэ зүһэтэй морин (чалая лошадь): Цэрэнпилэй һайн буурал нилээдгүй сүлхэ хурдан байбашье, жагсахагүй хүсэгдэхэ тээшээ болоно (Х. Намсараев).