БУУРАЙ

тэмд. н. 1) хүгжэнги бэшэ, боро байдалтай, гээгдэнги (неразвитый, отсталый): – Бидэ буряадууд үсѳѳхэн, буурай арад гээшэбди, – гэжэ үбгэн үргэлжэлнэ. – Тиибэшье ѳѳһэдын түүхэтэй байхабди (Б. Санжин, Б. Дандарон); 2) үмсэдѳѳ зѳѳригүй, муу байдалтай (неимущий в хозяйстве, бедный): Болхи буурай боложо ябаһанаа түүхэлэн һанажа… (Х. Намсараев).