БУУДАЛ

юум. н. 1) байдаг газар, байра, бууса (стоянка, стойбище, стан): Давид Граве буудалай эзэндэ хандажа, эрдэмтэйсэр, ёһо журам мэдэхэ хитад-монгол хэлэмэршые оложо үгыт гэжэ гуйба (Б. Санжин, Б. Дандарон); 2) дээрэһээ буулгалга, буулга (спуск, нисхождение); 3) тэнгэриин залин, дуун (молния, гром): Удангүй баһа дахин тэнгэридэ гал бутараад, залинта һомонуудаа харбан, гэнтэ буудал лажаганаба (Ц.-Ж. Жимбиев); – Аймшагтай… тэнгэриин буудалһаа айдагби, – гэбэ. – Тэнгэриин эзэн уурлаад, ташуурдана гэжэ хүгшэн эжымни хэлэдэг юм һэн (С. Цырендоржиев); буудал залин (гү, али сахилгаан): Али дайда дэлхэйн эзэд гү, али тэнгэриин хүбүүд ерээд, буудал залингаар харбажа, дайсанииень даража байна гү? (Б. Санжин, Б. Дандарон); Теэд уншахадашни, буудал сахилгаанай, аадар залингай һүртэ аялгын дуулдажа байһандал (Ч. Цыдендамбаев); 4) боох. һолир, тэнгэриһээ унаһан шулуун (метеор); буудал шулуун бѳѳ буумал, тэнгэриһээ унаһан шулуун шэдитэ хүсэтэй гэжэ ехэ сэнтэйдэ тоологдодог байһан, иимэ шулуу олоһон хүн бѳѳ бэшэшье һаа, буудал удхатай болодог байгаа (священные камни, «упавшие с неба»); ○ залин гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.