БУРЬЯЛМА
1. тэмд. н. 1) харьялма, орьёлмо, орьёлһон, хүүеһэн (бурливый, клокочущий): Байгал далай, бурьялма эршэтэй аршаан бэлэй (Ц.-Б. Бадмаев); 2) шэлж. дэлбэрмэ, дэбэрһэн, орьёлон гараһан (бурливый, бурлящий): Алхана нютагта үнгэргэгдэһэн мүнѳѳнэй буряад дуунай конкурсын үедэшье бурьялма талаан бэлигтэй, һонин намтартай хүнүүдһээ гадна хэдэн бүлэнэртэйшье уулзажа, хѳѳрэлдѳѳ эмхидхэһэн байнабди (Ц. Дагбаева); бурьялма мэдэрэлнүүд орьёлмо, булгилһан мэдэрэлнүүд (бурные чувства): Yнэхѳѳрѳѳ Д. Дамбаевай шүлэгүүдтэнь халуун шуһаниинь, бурьялма мэдэрэлнүүдынь, урагшаа, дээшээ тэгүүлһэн эрмэлзэлынь билтаран гарадаг (Л. Шагдаров).